Ομιλία του Κώστα Πελετίδη στην εκδήλωση τιμής για τον Παναγιώτη Κοσιώνη

Η Δημοτική Αγωνιστική Συνεργασία «ΠΑΤΡΑ ΜΠΡΟΣΤΑ» τιμά σήμερα με αυτή την εκδήλωση τον επικεφαλή της, τον αλησμόνητο σύντροφό μας Παναγιώτη Κοσιώνη.

Θέλουμε εξαρχής να τονίσουμε ότι ο Παναγιώτης Κοσιώνης μας λείπει, και όσο περνάει ο καιρός αυτή η αίσθηση της έλλειψής του γίνεται σε μας ολοένα και περισσότερο έντονη. Τον αναζητούμε στους δρόμους, στις συγκεντρώσεις, στις συνεδριάσεις μας. Σήμερα θέλουμε να μοιραστούμε μαζί σας αναμνήσεις, που αφορούν την πολιτική και κοινωνική του δράση, «να γυρίσουμε το κασετόφωνο της μνήμης», όπως έλεγε ο ίδιος στην πολιτική και κοινωνική του πορεία.

Οι αγώνες, το ήθος και η προσωπικότητα του Παναγιώτη Κοσιώνη μάς εμπνέουν. Το περιεχόμενο του έργου του, της ζωής του, αποτελεί λαμπρή παρακαταθήκη για όλους, δείχνει το δρόμο των ωραίων αγώνων στους εργαζόμενους, στους επιστήμονες ιδιαίτερα στους νέους, καθορίζει τα πραγματικά καθήκοντα του δημιουργικού ανθρώπου.

Ο σύντροφός μας γιάτρευε τους ανθρώπους με την επιστήμη, που υπηρετούσε, και τους βοηθούσε να αγωνίζονται για να κερδίσουν μια καλύτερη ζωή – για τη ζωή που τους αξίζει.

Ο Παναγιώτης Κοσιώνης δεν συμμορφώθηκε ποτέ με τις υποδείξεις του συστήματος, δεν σώπασε, δεν ανέχτηκε την εκμετάλλευση. Προσέγγισε την μαρξιστική κοσμοθεωρία, που επιζητεί όχι να ερμηνεύει αλλά να αλλάξει τον κόσμο, οργανώθηκε στο Κομμουνιστικό Κόμμα της Ελλάδας, ύψωσε την φωνή του ενάντια σε όλους εκείνους που στερούν τον λαό από τα δικαιώματά του.

Ωε επιστήμονας δεν ανέχτηκε σε καμιά περίπτωση την διαστρέβλωση της αλήθειας, βρέθηκε ανάμεσα στους πρώτους στους αγώνες για την αλλαγή της κοινωνίας, για τον οριστικό τερματισμό της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, που ταπεινώνει τον πολιτισμό μας.

Σε μια περίοδο που η κοινωνία κατακλύζεται από τους ντελάληδες του ατομικισμού και από πολλούς «διανοούμενους» επιχειρείται η ποδηγέτησή της με την φιλοσοφία των «προσωπικοτήτων», ο Παναγιώτης Κοσιώνης αποτελούσε μια ζωντανή απόδειξη, που διέψευδε όλους εκείνους, οι οποίοι ισχυρίζονται, ότι η ένταξη ενός επιστήμονα στον οργανωμένο αγώνα, στον αγώνα του λαού, στον κομμουνιστικό αγώνα οδηγεί στην ισοπέδωση της προσωπικότητάς του. Η προσωπικότητα του Παναγιώτη Κοσιώνη είχε αναδειχτεί μέσα στον συλλογικό αγώνα, καθώς και οι ιδιαίτερες αρετές, που τον κοσμούσαν.

Αγαπητές φίλες και φίλοι

Σε κρίσιμες περιόδους που το λαϊκό κίνημα δεχόταν την οξύτατη επίθεση από την αστική τάξη, ο Παναγιώτης Κοσιώνης δεν προσαρμοζόταν, δεν έσκυβε το κεφάλι. Το αντίθετο. Έμπαινε μπροστά στον αγώνα για να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις, η εργατική τάξη να πάρει την εξουσία και να έχει την ευθύνη διακυβέρνησης της χώρας.

Την περίοδο 1989-91 έχουμε την νίκη της αντεπανάστασης, ανατροπή της σοσιαλιστικής οικοδόμησης στις σοσιαλιστικές χώρες, έχουμε κοινωνική οπισθοδρόμηση.

Η διεθνής αντίδραση που συνέφερε τα μέγιστα σ΄ αυτή την εξέλιξη τρίβει τα χέρια της από χαρά.

Πολλοί τότε έτρεξαν να προσαρμοστούν και να αποτελέσουν την «αριστερά» στα πλαίσια του συστήματος.

Ο Παναγιώτης Κοσιώνης ως στέλεχος και βουλευτής του ΚΚΕ σταθερά πάλευε για τα δίκια των εργατών. Θα φανεί ποιος έχει δίκιο και ποιος άδικο, έλεγε ο Παναγιώτης Κοσιώνης σ’ αυτούς που του έκαναν επίθεση για τις «δογματικές» του θέσεις.

Σήμερα μπορούμε να κάνουμε απολογισμό: όλοι μπορούμε να βγάλουμε συμπεράσματα.

Ποιοι κέρδισαν και ποιοι έχασαν.

Το καπιταλιστικό σύστημα βρίσκεται σε κρίση όχι εξαιτίας της νεοφιλελεύθερης πολιτικής και κάποιων άστοχων ενεργειών. Αλλά εξαιτίας της αναρχίας στην παραγωγή, εξαιτίας της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας.

Ένα –ένα τα δικαιώματα των εργαζομένων εξαφανίζονται. Όλα παραδίδονται στο κεφάλαιο προς αξιοποίηση. Όλα παραχωρούνται.

Για να περάσει ένας εργαζόμενος την γέφυρα Ρίου-Αντιρρίου πρέπει να πληρώσει το 75% του μεροκάματο του.

Για να πάει στην Αθήνα και να γυρίσει το 35%. Για να αφήσει το αυτοκίνητό του για 4 ώρες στο κέντρο της Πάτρας το 15%, συνεχίστε τον λογαριασμό και δείτε που φθάσαμε.

Η λέξη ο εργαζόμενος και η οικογένειά του δικαιούται χάθηκε από το λεξιλόγιο των πολιτικών δυνάμεων του συστήματος.

Ναι Παναγιώτη είχες δίκιο, ποιος σήμερα μπορεί να το αρνηθεί.

Ανήσυχο πνεύμα, με πολύπλευρη δραστηριότητα, είχε πάντα ως αντικείμενο των ενδιαφερόντων του το σύνολο των ανθρωπίνων αναγκών. Αγαπούσε με πάθος το χωριό του, την αθλητική ομάδα του Αλισσού, τον «Λέοντα», αγωνιούσε και δρούσε συνεχώς για την προστασία του φυσικού περιβάλλοντος, και συνεπώς για την αποτελεσματική διαφύλαξη της υγείας του πατραϊκού λαού από την συσσώρευση των αποβλήτων.

Αφουγκραζόταν τα βάσανα της φτωχολογιάς. Είχε μόνιμο ενδιαφέρον για τα Προσφυγικά, για την ανάπλαση της υποβαθμισμένης συνοικίας της Αγίας Αικατερίνης, «για να γίνει το όνειρο φέτα ψωμί» όπως έλεγε, πάντα με αγάπη γι’ αυτούς τους συνοικισμούς των θυσιών και των ηρωικών αγώνων.

Ο Παναγιώτης Κοσιώνης υπηρέτησε την Τοπική Αυτοδιοίκηση με πάθος για περίπου τρεις δεκαετίες. Μπήκε επικεφαλής της Δημοτικής μας Κίνησής μας και διεκδίκησε τον Δήμο Πατρέων. Μέσα και έξω από το Δημοτικό Συμβούλιο, αγωνίστηκε με την παράταξή του για την επίλυση πολλών προβλημάτων που απασχολούν τους Πατρινούς. Αξίζει να θυμηθούμε αυτά τα προβλήματα και τον τρόπο, με τον οποίο τα προσέγγιζε κάθε φορά.

Ως γιατρός γνώριζε, ότι, αν δεν βρεθεί η αιτία μιας ασθένειας, δεν είναι δυνατή και η θεραπεία της. Έτσι, υιοθετώντας τον διαλεκτικό υλισμό ανέλυε τα προβλήματα, αναζητούσε τις αιτίες τους και πάλευε για την αποτελεσματική αντιμετώπισή τους.

Ποιος δεν θυμάται τους αγώνες για την παραλιακή ζώνη, την επιδίωξή του να δοθεί στους πατρινούς η πλαζ του ΕΟΤ, το έλος της Αγυιάς, ο χώρος του κολυμβητηρίου. Η παράταξή μας διοργάνωσε εκδήλωση στον πρόσφατα ανακαινισθέντα χώρο του Κάμπινγκ του ΕΟΤ τον Απρίλη του 2002. Εκεί διατύπωσε ο Παναγιώτης Κοσιώνης την πρότασή μας για την αξιοποίηση του εν λόγω χώρου προς όφελος του Πατραϊκού λαού, για να απολαμβάνει αυτός χωρίς δαπάνη την φύση. Ήθελε η περιοχή να γεμίζει από φωνές παιδιών, τα σχολεία να πραγματοποιούν τις εκδρομές τους εκεί, οι Πατρινοί εκεί να ξεκουράζονται, εκεί να απολαμβάνουν τον περίπατό τους, η περιοχή γύρω από το κολυμβητήριο να μετατραπεί σε χώρο άθλησης των πολιτών. Δεν ήξερε βέβαια τότε, ότι όλα θα καταστρέφονταν και ότι σήμερα οι δημοτικοί Άρχοντες θα καμαρώνουν επειδή τοποθέτησαν δύο καντίνες, μια ξαπλώστρα και μια ομπρέλα σε εκείνον τον άλλοτε θαυμάσιο και τώρα ουσιαστικά κατεστραμμένο χώρο.

Ο Παναγιώτης Κοσιώνης αγωνιζόταν, εξάλλου, συνεχώς, για να αποδοθεί η παραλιακή ζώνη στους Πατρινούς, και να μην κτιστεί ο μόλος της οδού Αγίου Νικολάου – ενώ θεωρούσε ως βασικό επίσης πρόβλημα για την Πάτρα το κυκλοφοριακό. Σε ομιλία του μάλιστα σε ημερίδα για το θέμα αυτό υπέδειξε με σαφήνεια τις αιτίες του, τονίζοντας ότι η αντιμετώπισή του δεν είναι θέμα τεχνικό, αλλά πολιτικό. Έχει να κάνει με τη γη, με το αυτοκίνητο ιδιωτικής χρήσης, με τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς. Υπέδειξε λύσεις εφικτές, που χρειάζονται όμως άλλη διακυβέρνηση της χώρας, με προσανατολισμό τις λαϊκές ανάγκες και όχι τα κέρδη των ολίγων.

Αντικείμενα ενδιαφέροντός του και σκληρών προσπαθειών του μέσα από τις γραμμές της παράταξής του αποτελούσαν επίσης η ύπαρξη γενικά ελεύθερων χωρών για το λαό, ο Διακονιάρης, οι ξένοι πρόσφυγες που ζουν σήμερα κάτω από άθλιες συνθήκες και στη βαριά σκιά ανελέητων διωγμών, ο Πολιτισμός, που δεινοπαθεί από τους εμπόρους του. Όλα αυτά τα προβλήματα, όπως τόνιζε, καταπιέζουν την πόλη μας, έχουν όμως την λύση τους – αρκεί ο λαός να επιχειρήσει το απαραίτητο βήμα, να κόψει το νήμα, που τον δένει με τις πολιτικές εκείνες δυνάμεις οι οποίες είναι εχθρικές στα δικά του συμφέροντα.

Ο Παναγιώτης Κοσιώνης απέρριπτε σε κάθε περίπτωση το προβαλλόμενο από την αστική εξουσία πρότυπο του Δημάρχου τεχνοκράτη, που ασχολείται μόνο με τεχνικά θέματα, ταξιδεύει στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, συμμετέχει σε κάθε είδους συνέδρια και κλείνει διάφορα προγράμματα. Τόνιζε ότι αυτό το είδος του Δημάρχου συμβάλλει με την συμπεριφορά του στην σταδιακή απώλεια από μέρους της Τοπικής Αυτοδιοίκησης της λαϊκότητάς της, του αγωνιστικού διεκδικητικού προσανατολισμού της και της ευαισθησίας της στα μεγάλα και στα μικρά προβλήματα των πολιτών. Υπογράμμιζε πάντα ότι η επαφή της δημοτικής αρχής με τον απλό άνθρωπο, που βιώνει όλο και πιο δύσκολες καταστάσεις, παίρνει στις προκείμενες περιπτώσεις τυπικό και επιφανειακό χαρακτήρα, ενώ οι πολίτες καλούνται να πληρώνουν όλο και πιο αυξημένα δημοτικά τέλη και να στερούνται στοιχειώδη δικαιώματα και κοινωνικές παροχές.

Ο Παναγιώτης Κοσιώνης δεν βρίσκεται πια κοντά μας. Βρίσκεται όμως στις σκέψεις μας και στις καρδιές μας. Και τον λογαριάζουμε πάντα πρωτοπόρο στους καθημερινούς αγώνες για την Πάτρα, για τον λαό μας, στις υψηλές προσδοκίες, που χτίζουμε όλοι εμείς οι σύντροφοί του για τον αυριανό κόσμο.

Κάντε το πρώτο σχόλιο

Υποβολή απάντησης

Η ηλ. διεύθυνσή σας δεν δημοσιεύεται.


*


Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.