O Παναγιώτης Κοσιώνης, ο «γιατρός των φτωχών» και ο αταλάντευτος κομμουνιστής, δημιουργός της Δημοτική Αγωνιστική Συνεργασία «ΠΑΤΡΑ ΜΠΡΟΣΤΑ», που έφυγε απρόσμενα από κοντά μας στις 12 του Φλεβάρη του 2008, άφησε πίσω του την λαμπρή ανάμνηση ενός γνήσιου λαϊκού αγωνιστή. Όπως ανέφερε την επόμενη του θανάτου του η Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ, «ο σύντροφος Κοσιώνης τίμησε τον τίτλο του μέλους του Κόμματος υπερασπίστηκε τα δικαιώματα του λαού σε όλες τις θέσεις και τα σώματα, που το Κόμμα και το λαϊκό κίνημα τον ανέδειξαν. Απαρχής διακρίθηκε για την επιστημονική του κατάρτιση ως οφθαλμίατρος ― δεν ακολούθησε ωστόσο τον εύκολο δρόμο της αξιοποίησης της επιστημονικής του καταξίωσης για προσωπικό πλουτισμό, αλλά στρατεύθηκε με το ΚΚΕ για το δίκαιο της εργατικής τάξης, για την κοινωνική πρόοδο και για τον σοσιαλισμό. Σε όλη του τη ζωή συνδύασε την ιατρική του προσφορά με την πλούσια κοινωνική και πολιτική του δράση, αφιερωμένη στο εργατικό και λαϊκό κίνημα».
Ο Παναγιώτης Κοσιώνης γεννήθηκε στον Αλισσό της Πάτρας στις 21 του Μάη του 1934. Σπούδασε Ιατρική στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας και συμπλήρωσε τις σπουδές του στη Γερμανία. Το 1976 έγινε μέλος του ΚΚΕ και στο 14ο Συνέδριο του μέλος της Κεντρικής Επιτροπής. Εκλέχτηκε βουλευτής Αχαΐας του Κόμματος στις εκλογές του 1989, του 1990, του 2000 και του 2004, ενώ από τον Μάρτη του 2000 μέχρι τον Σεπτέμβρη του 2007 διετέλεσε αντιπρόεδρος της Βουλής. Στις εκλογές του 2007 δεν έθεσε υποψηφιότητα βουλευτή στην Αχαΐα, το Κόμμα όμως τον τοποθέτησε τιμητικά στο ψηφοδέλτιο του της Επικρατείας, στην ενδέκατη θέση.
Ο Παναγιώτης Κοσιώνης ωστόσο δεν περιορίστηκε στην επιτέλεση των ποικίλων καθηκόντων, που επήγαζαν από την βουλευτική του ιδιότητα. Παράλληλα συνέβαλε με τον πλούτο των επιστημονικών του γνώσεων και με τις αντίστοιχες δραστηριότητες του σε επιστημονικούς φορείς και συλλόγους στην προβολή πλήθους θεμάτων, που αφορούσαν την λαϊκή υγεία, η οποία πάντοτε αποτελούσε βασικό του μέλημα. Είχε δε τούτο ως συνέπεια την καθολική αναγνώρισή του ως επίλεκτου μέλους της τοπικής επιστημονικής κοινότητας ― γεγονός άλλωστε, που τον ανέδειξε από το 1987 μέχρι το 1989 σε πρόεδρο του Ιατρικού Συλλόγου της Πάτρας.
Την μεγαλύτερη όμως αγάπη του Παναγιώτη Κοσιώνη αποτέλεσε η Τοπική Αυτοδιοίκηση, την οποία αντιμετώπιζε ως ιδιαίτερα σημαντική έκφραση της λαϊκής κυριαρχίας, αν και γνώριζε, ότι αυτή δεν εξασφάλιζε μέσα στο εκμεταλλευτικό καπιταλιστικό σύστημα την θέση, που θα δικαίωνε πραγματικά την ύπαρξη και τη λειτουργία της. Έτσι, χρημάτισε από το 1975 μέχρι το 1982 κοινοτικός σύμβουλος στον Αλισσό, από το 1982 μέχρι το 2000 δημοτικός σύμβουλος, αντιδήμαρχος και πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου της Πάτρας, ενώ το 1994 μπήκε επικεφαλής της Δημοτικής Κίνησης «Πάτρα Mπροστά».
Ο Παναγιώτης Κοσιώνης πάλεψε με συνέπεια για μια διεκδικητική τοπική Αυτοδιοίκηση, βρέθηκε πάντα στο πλευρό των αγωνιζόμενων λαϊκών στρωμάτων και αντιστάθηκε σθεναρά στην φορομπηχτική τακτική της πατραϊκής δημοτικής αργής, στην μετατροπή του Δήμου σε μηχανισμό επιβολής της αντιλαϊκής πολιτικής των κάθε φορά κυβερνήσεων και στην ανάδειξη του σε μοχλό υλοποίησης των αντεργατικών τους μέτρων. Αγωνίστηκε, εξάλλου, για την μεταφορά πόρων από τον κρατικό προϋπολογισμό στον Δήμο, προκειμένου να δημιουργηθούν υποδομές, να κατασκευασθούν έργα και να εξασφαλισθούν υπηρεσίες εξυπηρετικές των λαϊκών αναγκών. Διεκδίκησε επίσης μαχητικά ελεύθερους χώρους, πάρκα και πλατείες, καθώς και τη συνολική αναβάθμιση των λαϊκών συνοικιών, και υπήρξε μέχρι το τέλος ανυποχώρητος μαχητής για την συγκρότηση της λαϊκής συμμαχίας, για την χάραξη του άλλου δρόμου ανάπτυξης προς όφελος των λαϊκών μαζών, «για να γίνει το όνειρο φέτα ψωμί» για την φτωχολογιά της Αγίας Αικατερίνης και των Προσφυγικών.
Ο Παναγιώτης Κοσιώνης απέρριπτε σε κάθε περίπτωση το προβαλλόμενο από την αστική εξουσία πρότυπο του Δημάρχου τεχνοκράτη, που ασχολείται μόνο με τεχνικά θέματα, ταξιδεύει στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, συμμετέχει σε κάθε είδους συνέδρια και κλείνει διάφορα προγράμματα. Τόνιζε, ότι αυτό το είδος του Δημάρχου συμβάλλει με την συμπεριφορά του στην σταδιακή απώλεια από μέρους της Τοπικής Αυτοδιοίκησης της λαϊκότητας της, του αγωνιστικού διεκδικητικού της προσανατολισμού και της ευαισθησίας της στα μεγάλα και στα μικρά προβλήματα των πολιτών. Υπογράμμιζε πάντα, ότι η επαφή της δημοτικής αρχής με τον απλό άνθρωπο που βιώνει όλο και πιο δύσκολες καταστάσεις, παίρνει στις προκείμενες περιπτώσεις τυπικό και επιφανειακό χαρακτήρα, ενώ οι πολίτες καλούνται να πληρώνουν όλο και πιο αυξημένα δημοτικά τέλη και να στερούνται στοιχειώδη δικαιώματα και κοινωνικές παροχές.
Ο Παναγιώτης Κοσιώνης πίστευε, ότι η Πάτρα χρειάζεται πρώτα απ’ όλα μια δημοτική αρχή, που θα ζει στον παλμό της κοινωνίας, θα ρυθμίζει τον βηματισμό της με βάση τις ανάγκες του λαού, θα αντιστέκεται σε όποιες κυβερνητικές επιλογές θίγουν τον θεσμό της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και την πόλη μας, θα διαμορφώνει άποψη για τα μεγάλα προβλήματα της χώρας μας και θα την διατυπώνει. Όπως έλεγε συνήθως, σε μια τέτοια λογική ο Δήμος της Πάτρας δεν θα διεκπεραιώνει απλά τις στενά δημοτικές υποθέσεις αλλά μαζί με τον λαό και τους φορείς του θα οργανώνει αγώνες, θα διεκδικεί δικαιώματα και θα γνωμοδοτεί, θα έχει άποψη για τα πάντα. Η επίλυση των προβλημάτων του εξαρτάται από την πολιτική των κυβερνήσεων και τον προσανατολισμό τους. Εάν η πολιτική, που εφαρμόζεται, υπηρετεί τα συμφέροντα των λίγων, οι πολλοί, οι εργαζόμενοι, τα λαϊκά στρώματα δεν έχουν να περιμένουν τίποτα.
Ο Παναγιώτης Κοσιώνης υποστήριζε, ότι η Πάτρα δικαιούται δήμαρχο με πολιτική θέληση, που θα παίρνει πάντα το μέρος της εργατικής τάξης, η οποία παράγει τον πλούτο, και θα δεσμεύεται γι’ αυτό με πρόγραμμα προοδευτικής αλλαγής. Και ως γνήσιος κομμουνιστής γνώριζε να προβάλλει πραγματοποιήσιμα οράματα, όπως το όραμα για την Πάτρα, που το είχε αναπτύξει με ιδιαίτερη καθαρότητα σε όλες τις εκλογικές αναμετρήσεις.
Η Δημοτική Αγωνιστική Συνεργασία «ΠΑΤΡΑ ΜΠΡΟΣΤΑ» τιμά τον Παναγιώτη Κοσιώνη, τον εξαίρετο σύντροφο, που είχε κερδίσει την εκτίμηση και τον σεβασμό φίλων και αντιπάλων και που η στάση ζωής του, προσδιορισμένη από τις ιδέες του, έχει γίνει ήδη παράδειγμα για μίμηση σε όλους. Συνεχίζει όμως παράλληλα τον αγώνα για τα ιδανικά, που υπηρέτησε με απόλυτη συνέπεια εκείνος, για να αλλάξει σε πραγματικότητα η επιθυμία του, η Πάτρα, που αγάπησε, να γίνει μια όμορφη και δημιουργική πόλη, αντάξια της Ιστορίας της και με λυμένα τα πολύμορφα και βασανιστικά προβλήματα των κατοίκων της.
Υποβολή απάντησης