Τα «ανεξάρτητα» πολιτικά πρόσωπα και οι ταξικές επιλογές τους (άρθρο του Κώστα Πελετίδη στις 09/04/2010)

Ένα από τα στοιχεία που χαρακτηρίζει τις προεκλογικές περιόδους των Δημοτικών εκλογών είναι η παρουσία κάποιων υποψηφίων ως ανεξάρτητων, δηλαδή ανεξάρτητων από κόμματα και πολιτικές.

Κάθε άνθρωπος στην ζωή του παίρνει θέση στο σύνολο των προβλημάτων, που τον απασχολεί. Είτε το κατανοεί, είτε όχι, η τοποθέτησή του απέναντι στα προβλήματα, στους ανθρώπους, το κοινωνικό σύνολο, την εκάστοτε εξουσία, είναι πολιτική τοποθέτηση.

Αυτό ισχύει πολύ περισσότερο, όταν πρόκειται να διαχειριστεί κάποιος μια δημόσια υπόθεση, αφού μπορεί ο ίδιος να εμφανίζεται ότι αποποιείται οποιαδήποτε δέσμευση (πολιτική – κομματική), είναι όμως αντικειμενικά υποχρεωμένος, να σταθεί και εν τέλει στέκεται σε μια από τις δύο πλευρές της διαχωριστικής γραμμής, που δημιουργείται από την ταξική φύση των προβλημάτων.

Οι «ανεξάρτητοι», οι «ικανοί» υποστηρίζουν ότι η παρουσία τους σε δημόσια αξιώματα, στην συγκεκριμένη περίπτωση στον Δήμο, θα παίξει θετικό ρόλο. Στην πράξη, ο θετικός ρόλος, η αποτελεσματικότητα αποδεικνύεται ότι δεν είναι λέξεις με περιεχόμενο ουδέτερο. Η εφαρμογή μιας πολιτικής, στην ταξική κοινωνία που ζούμε, δεν έχει θετικά αποτελέσματα για όλους. Για κάποιους γεννά αρνητικές συνέπειες και για κάποιους άλλους οφέλη. Το ζήτημα είναι λοιπόν στην υπηρεσία ποιάς πολιτικής θέτει κάποιος τα «προσόντα» που επικαλείται. Δηλαδή ποιούς θα ωφελήσει και εναντίον ποιών θα στραφεί.

Ας δούμε λοιπόν αν π.χ. ο «ανεξάρτητος» κος Δημαράς και ο Συνασπισμός που τον υποστηρίζει, ως αντιπολίτευση στον Δήμο Πατρέων είναι «ανεξάρτητοι» ή συνειδητά ψηφίζουν αποφάσεις που ευνοούν την κυρίαρχη αστική τάξη και τις κεντρικές της επιλογές.

1ον Στο κρίσιμο θέμα του εθνικού οδικού δικτύου, που όλοι θέλουμε να είναι τεχνικά άρτιο και ασφαλές. Οι μεγαλοκατασκευαστές της χώρας μας, το  βλέπουν ως ένα προνομιακό χώρο επενδύσεων και άντλησης κερδών για δεκαετίες μέσω του χαρατσώματος των διερχομένων από τα διόδια, τα λαϊκά στρώματα θέλουν να το κατασκευάσει το ελληνικό κράτος και να το αποδώσει στην κυκλοφορία δωρεάν χωρίς διόδια.

Το αίτημα των μεγαλοκατασκευαστών ικανοποιήθηκε από τις κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Βρήκε όμως συμπαραστάτη και τον κ. Δημαρά όπως και τον Συνασπισμό.

2ον Ένας άλλος χώρος, ανάπτυξης των κερδών της πλουτοκρατίας είναι η σύμπραξη δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, τα περίφημα ΣΔΙΤ. Η Δημοτική αρχή του ΠΑΣΟΚ θέλει την δημιουργία καρναβαλικού χωριού, ανάπτυξης του Παναχαϊκού κλπ, μέσω αυτής της διαδικασίας. Παραχωρεί δημοτικούς χώρους, μεσολαβεί να αντληθούν λεφτά που ανήκουν στον ελληνικό λαό από το Δ’ ΚΠΣ, και τα προσφέρουν στους κατέχοντες τον πλούτο που επενδύοντας, θα έχουν την διαχείριση για χρόνια. Μέσα από την σύμβαση που υπογράφουν φροντίζουν να είναι εξασφαλισμένα τα κέρδη τους.

Η άλλη όψη είναι αυτά και άλλα να γίνουν μέσω του Δήμου ή του Δημόσιου (όχι αυτού που γνωρίσαμε και γνωρίζουμε που είναι κατ’ εικόνα και κατ’ ομοίωση των διαχειριστών του) και να παρέχουν υπηρεσίες στον λαό μας χωρίς την εκμετάλλευσή του.

Ο κος Δημαράς και ο Συνασπισμός συμφωνούν με τον κο Φούρα θεωρούν μάλιστα ότι αυτοί είναι οι πρώτοι που ξεκίνησαν αυτού του τύπου «ανάπτυξη» στο λιμάνι.

3ον Για το κυκλοφοριακό στο αίτημα να διεκδικηθεί ένας δημόσιος φορέας συγκοινωνιών που θα προσφέρει αξιόπιστη μετακίνηση στον πατραϊκό λαό, η Δημοτική Αρχή του ΠΑΣΟΚ απάντησε επιβάλλοντας τα παρκόμετρα και ζητούσε αύξηση της επιδότησης του εισιτηρίου, για να τα βγάλει πέρα το επιχειρηματικό σχήμα, που διαχειρίζεται την αστική συγκοινωνία. Το αποτέλεσμα 1 δισεκατομμύριο δραχμές φεύγει από τις τσέπες των δοκιμαζόμενων οικονομικά πατρινών, για να πάει στα ταμεία του Δήμου και το κυκλοφοριακό πρόβλημα να διαιωνίζεται. Αυτή η πολιτική είχε συμπαραστάτη τον «ανεξάρτητο» Δημαρά και τον Συνασπισμό.

Το ίδιο ισχύει με το Παμπελοποννησιακό Στάδιο, όπου σιγοντάρουν την πολιτική του κ.Φούρα για διαχείριση του σταδίου από τον Δήμο ή άλλων «φορέων» που θα επιβαρύνουν για δεύτερη φορά τους πατρινούς. Αντί της πρότασής μας για υποχρέωση του κράτους να αποδώσει δωρεάν το στάδιο στους αθλητές της πόλης μας, όπως για χρόνια γινόταν. Παρόμοια ταύτιση έχει με τις δυνάμεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ στα ζητήματα λειτουργίας των Δήμων, συμφωνία στην ΚΕΔΚΕ και τις κεντρικές επιλογές. Ο κατάλογος είναι ανεξάντλητος.

Τί αποδεικνύεται από τα παραπάνω ότι ο «ανεξάρτητος» στα λόγια, στο επίπεδο της πολιτικής είναι εξαρτημένος από την κυρίαρχη πολιτική, και την υπηρετεί πιστά, αποδέχεται την μετατροπή των κοινωνικών αναγκών σε αντικείμενο επιχειρηματικής εκμετάλλευσης και κερδοσκοπίας. Αυτός είναι ο λόγος που ο κ.Φούρας θεωρεί τις απόψεις του τόσο διαφορετικές όσο και των άλλων δημοτικών συμβούλων  της Δημοτικής του ομάδας που εκφράζουν διαφορετικές εκτιμήσεις ως προς τον τρόπο υλοποίησης της πολιτικής τους.

Προσπερνούμε το θέμα ότι ο «ανεξάρτητος» των Δημοτικών εκλογών, στις βουλευτικές εκλογές γίνεται στέλεχος του ΠΑΣΟΚ και το βοηθά να αποκτήσει την κυβερνητική εξουσία, για να ανεξαρτοποιηθεί πιθανόν στην συνέχεια στις Δημοτικές εκλογές, αν δεν προταθεί από το κόμμα του ως υποψήφιος Δήμαρχος.

Δεν είναι άδικο αν κανείς χαρακτηρίσει την στάση αυτή φαινόμενο πολιτικής υποκρισίας και διγλωσσίας. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Οι διακηρύξεις περί ανεξαρτησίας πηγαίνουν μαζί με αντιλήψεις του τύπου, οι τοπικές εκλογές είναι ριζικά διαφορετικές από τις γενικές. Στις δεύτερες κρίνονται τα κόμματα και οι πολιτικές τους, εκλέγουμε κυβέρνηση ενώ στις πρώτες κρίνονται οι υποψήφιοι δήμαρχοι, οι ικανότητές τους και οι προτάσεις τους. Και έτσι δεν χρειάζεται να μιλήσουν για τις κοινές και βαθύτερες αιτίες των προβλημάτων, που βασανίζουν τα λαϊκά στρώματα. Δεν χρειάζεται να απολογηθούν για την αντιλαϊκή πολιτική των κομμάτων τους. Μπερδεύουν τον λαό με ωραία λόγια που σαν τέτοια θα μείνουν και αντικειμενικά συμβάλλουν στην προσπάθεια παροπλισμού της δικαιολογημένης και συνεχώς διογκούμενης λαϊκής δυσαρέσκειας, αγανάκτησης, ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική, τόσο της σημερινής, όσο και της προηγούμενης κυβέρνησης.

Η ζωή έχει αποδείξει, ότι η ανεξαρτησία από το μεγάλο κεφάλαιο είναι η μόνη ωφέλιμη για το λαό. Αυτό κρίνεται καθημερινά και από τη σαφή και κατηγορηματική εναντίωση στην αντιλαϊκή πολιτική και τους εκφραστές της και στα κόμματα του ευρωμονόδρομου. Οι ικανότητες κρίνονται στην αντιπαράθεση και το αντιπάλεμα της πολιτικής, που υπηρετεί τα συμφέροντα αυτών που κατέχουν τον πλούτο.

Κώστας Πελετίδης

Κάντε το πρώτο σχόλιο

Υποβολή απάντησης

Η ηλ. διεύθυνσή σας δεν δημοσιεύεται.


*


Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.