Πολιτική στάθμευσης ή πολιτική στάθμευσης του κυκλοφοριακού

Το πρόβλημα της στάθμευσης στην πόλη μας είναι ένα σοβαρό θέμα που απασχολούσε και απασχολεί πολλούς και για πολλούς λόγους. Η προσέγγιση του όλου προβλήματος πρέπει να γίνεται σε βάθος, χωρίς επιπολαιότητες και επικοινωνιακές εντυπώσεις. Πρέπει να έχει στο κέντρο της προσοχής, την εξασφάλιση άνετης και ευχάριστης μετακίνησης των κατοίκων της πόλης μας και δεν θα καλλιεργεί λαθεμένες αντιλήψεις και ανεδαφικές προσδοκίες

Στην χώρα μας υπήρξε, χρόνια τώρα, ευνοϊκή πολιτική για την ανάπτυξη του Ι.Χ. αυτοκινήτου για πολλούς λόγους. Ο βασικός λόγος ήταν η ικανοποίηση μικρών και μεγάλων οικονομικών συμφερόντων (ο κύκλος οικονομικής δραστηριότητας γύρω από το αυτοκίνητο είναι τεράστιος). Αυτή η πολιτική είχε ως συνέπεια την περιθωριοποίηση και απαξίωση των Μαζικών Μέσων Μεταφοράς (λεωφορεία, σιδηρόδρομος).

Η επιλογή αυτή από κυβερνήσεις, τοπικές αρχές είχε και έχει τα όριά της. Οι δημόσιοι δρόμοι έχουν συγκεκριμένες διαστάσεις και δεδομένες δυνατότητες. Το σχέδιο πόλης με την διάνοιξη δρόμων, δημιουργία πλατειών, πεζοδρόμων δεν υλοποιείται.

Έτσι φτάσαμε στο σημερινό αδιέξοδο. Η πόλη έχει κορεστεί από τον μεγάλο αριθμό αυτοκινήτων και η τάση είναι να αυξηθεί παραπέρα. Ποια λύση απαιτείται σήμερα; Στροφή προς τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς (αστική συγκοινωνία, τραμ, προαστιακός σιδηρόδρομος) ή αναζήτηση δημόσιων και ιδιωτικών χώρων για στάθμευση. Ποια ιεράρχηση απαιτείται.

Η Δημοτική Αρχή του κ. Φούρα και οι Παρατάξεις των κ. Φλωράτου – Δημαρά προκρίνουν την πολιτική στάθμευσης. Προωθούν την ελεγχόμενη στάθμευση, επιδιώκουν την κατασκευή γκαράζ σε πλατείες και δημόσιους χώρους. Επιθυμούν την έκδοση προεδρικού διατάγματος που θα επιτρέπει την δημιουργία γκαράζ, χώρων στάθμευσης στο ιστορικό κέντρο.

Τι λέει όμως η εμπειρία, το σύνολο σχεδόν των συγκοινωνιολόγων; Οι χώροι στάθμευσης έλκουν αυτοκίνητα με συνέπεια να αυξάνεται η κίνηση και να έχουμε επιδείνωση του κυκλοφοριακού προβλήματος και όχι ανακούφιση όπως αναφέρουν.

Η πολιτική τους ήταν και είναι πλήρης αντιφάσεων γι’ αυτό και αναποτελεσματική. Ας δούμε ένα παράδειγμα. Δημιουργούν τις προϋποθέσεις να έρχονται αυτοκίνητα στο ιστορικό κέντρο(δημιουργία γκαράζ, ελεγχόμενη στάθμευση) και από την άλλη θέλουν περιφερειακά γκαράζ σε πλατείες.

Ποιος όμως θα πληρώσει για να αφήσει το αυτοκίνητό του στη Μέση Αγυιά και να ταλαιπωρηθεί να έρθει στο κέντρο, την στιγμή που του προσφέρεται δυνατότητα να αφήσει το αυτοκίνητό του στο κέντρο με την ίδια οικονομική επιβάρυνση;

Οι υποστηρικτές αυτής της πολιτικής ισχυρίζονται ότι η κατασκευή νέων χώρων στάθμευσης θα μειώσει την παράνομη στάθμευση. Η ζωή τι έχει δείξει; Οι νέες θέσεις στάθμευσης που έγιναν στο κέντρο (και δεν είναι λίγες) προστίθενται στις ήδη υπάρχουσες και δεν καταργούν τις παράνομα χρησιμοποιούμενες και το κυκλοφοριακό οξύνεται. Επομένως το μόνο που θα πετύχουν αν προχωρήσουν στην δημιουργία γκαράζ σε πλατείες είναι να υποβαθμίσουν την περιοχή, να την επιβαρύνουν περιβαλλοντικά, να καταστρέψουν την δυνατότητα ανάπτυξης ψηλών δέντρων με βαθιές ρίζες σ’ αυτές τις πλατείες.

Υπάρχει λύση;

Η Πάτρα δεν είναι η μοναδική πόλη που αντιμετωπίζει κυκλοφοριακό πρόβλημα, μια προσεκτική συλλογή εμπειριών από άλλες πόλεις εντός και εκτός Ελλάδας μας οδηγεί στην επιλογή πολιτικής που θα βασίζεται σε συλλογικά μέσα μεταφοράς, θα ευνοεί την ποδηλασία και την άνετη κίνηση των πεζών.

Τα πλεονεκτήματα είναι αυτονόητα. Θα έχουμε μείωση της κίνησης Ι.Χ. αυτοκινήτων που δημιουργούν προβλήματα, στην λειτουργία της πόλης μας, την υγεία του Πατραϊκού λαού και την υποβάθμιση της ποιότητας ζωής του.

Χρειάζεται επομένως η δημιουργία και σωστή λειτουργία ενός ενιαίου Δημόσιου- Κρατικού φορέα αστικών συγκοινωνιών με σύγχρονα λεωφορεία, mini-bus, τραμ και προαστιακό σιδηρόδρομο, που θα καλύπτουν με συχνά δρομολόγια την πόλη μας και τους γειτονικούς δήμους. Το εισιτήριο να είναι δωρεάν τις ώρες μετακίνησης εργαζομένων- μαθητών και τις άλλες ώρες φθηνό, (αυτή η πολιτική αναγνωρίζει την μετακίνηση ως κοινωνικό αγαθό).

Δίκτυο πεζόδρομων – ποδηλατοδρόμων στο κέντρο και στις γειτονιές. Προστασία του δικαιώματος κυκλοφορίας των πεζών και ιδιαίτερα των παιδιών και των ατόμων με ειδικές ανάγκες. Διανοίξεις οδών προβλεπόμενων από το σχέδιο πόλης. Όταν υλοποιηθεί αυτό το πλαίσιο μπορούν να υπάρξουν περιφερειακά πάρκινγκ στις εισόδους της πόλης, σε δημόσιους χώρους και όχι πλατείες, για τους επισκέπτες που θα έχουν στην διάθεσή τους ένα σύγχρονο δίκτυο Μέσων Μαζικής Μεταφοράς.

Για όλα τα παραπάνω απαιτούνται κονδύλια, που διαθέτει η χώρα μας με βάση το επίπεδο του παραγόμενου πλούτου. Όμως οι Κυβερνήσεις, πριν του ΠΑΣΟΚ και τώρα της ΝΔ, αρνούνται να τα παρέχουν, αφού γι’ αυτές προέχει όχι η λύση λαϊκών προβλημάτων, αλλά η επιδότηση του κεφαλαίου μέσω «κινήτρων», φοροαπαλλαγών και «αναπτυξιακών» νόμων, με αποτέλεσμα η πλουτοκρατία να αυξάνει τα κέρδη της και ο λαός να στερείται όλο και πιο πολλά από αυτά που δικαιούται.

Οι άλλες πολιτικές δυνάμεις όταν ακούν προτάσεις που λύνουν λαϊκά προβλήματα και δεν έχουν άλλα επιχειρήματα που για να τα αντικρούσουν, επικαλούνται το ρεαλιστικό και εφικτό της πρότασης. Αφού οι Κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ δεν κινούνται στην κατεύθυνση δημιουργίας ενιαίου Δημόσιου- Κρατικού φορέα αλλά στην ιδιωτικοποίησή του τομέα μεταφορών, πώς θα υλοποιηθεί η πρότασή μας;

Ο στόχος μας μπορεί να υλοποιηθεί γιατί είναι δίκαιος, είναι ο μόνος που λύνει το σοβαρό πρόβλημα που απασχολεί 250 χιλιάδες κατοίκους της ευρύτερης περιοχής της Πάτρας. Εδώ αποδεικνύεται η υποκρισία των πολιτικών δυνάμεων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ από κοντά και του ΣΥΝ, των δημοτικών τους παρατάξεων και του πολιτικού τους προσωπικού, που δραστηριοποιείται στο σύνολο των φορέων της πόλης μας. Ποια Κυβέρνηση δεν θα δυσκολευόταν να μην ικανοποιήσει το αίτημα των κατοίκων μιας πόλης του μεγέθους της πόλης μας, αν ο Δήμος, η Νομαρχία, φορείς της πόλης, με την πλειοψηφία του Πατραϊκού λαού έδινε μάχη για να ικανοποιηθεί ένα αίτημα όπως αυτό των συγκοινωνιών-κυκλοφοριακό. Αυτό δεν γίνεται γιατί πρέπει να έρθουν σε ρήξη με την πολιτική των κομμάτων τους πρέπει να αποκαλύψουν, γιατί τα κόμματά τους, ως Κυβερνήσεις δεν ικανοποιούν λαϊκά αιτήματα. Το αποτέλεσμα της στάσης τους αντανακλάται και στο σύνολο των προβλημάτων της πόλης μας που παραμένουν άλυτα γιατί οι υποκριτές στα λόγια λύνουν προβλήματα και στην πράξη δίνουν μάχη για να είναι στην κυβέρνηση κόμματα σαν αυτά της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ που λύνουν τα προβλήματα της πλουτοκρατίας και κάνουν επικοινωνιακά παιχνιδάκια με τα λαϊκά προβλήματα. Αυτή είναι η σκληρή πραγματικότητα.

Η Δημοτική Αρχή συμπεριφέρεται ως ένας καλός υπάλληλος αυτής της πολιτικής, διακατέχεται από την αγωνία να δείξει ότι κάνει κάτι για το κυκλοφοριακό και μια σειρά άλλων θεμάτων. Αυτός ο δρόμος είναι αδιέξοδος, η πολιτική αυτή όπου εφαρμόσθηκε το μόνο που πέτυχε είναι να δημιουργεί προσωρινά ανεδαφικές προσδοκίες και μετά αδιέξοδα.

Τι κάνουμε μπροστά σ’ αυτά τα δεδομένα; Λύση εύκολη δεν υπάρχει. Εμείς θα αγωνιστούμε στην κατεύθυνση ικανοποίησης των λαϊκών αναγκών. Οι συσχετισμοί δεν ήσαν και δεν θα είναι αδιατάραχτοι, είναι από τα πλέον ευμετάβλητα στοιχεία. Είναι ώρα ο Πατραϊκός λαός να πάρει θέση. Για πόσο καιρό ακόμα θα ανέχεται τις «φούσκες» που του προσφέρουν. Αυτός που θα κρίνει την πορεία της λύσης του κυκλοφοριακού προβλήματος είναι ο Πατραϊκός λαός, που με τον αγώνα του και με την αλλαγή συσχετισμού δύναμης θα επιβάλλει αυτό που δικαιούται.

Κάντε το πρώτο σχόλιο

Υποβολή απάντησης

Η ηλ. διεύθυνσή σας δεν δημοσιεύεται.


*


Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.