Παρά την αύξηση του μεγέθους της πόλης μας, την όξυνση των κυκλοφοριακών- συγκοινωνιακών προβλημάτων της, η αντιμετώπιση του ευρίσκεται στο σημείο μηδέν, με αποτέλεσμα να δυσκολεύεται και υποβαθμίζεται η ζωή μας.
Τα προβλήματα αυτά είχαν και θα έχουν ιδιαίτερη επικαιρότητα την περίοδο αυτή λόγω των κλήσεων και των παρκόμετρων που θέλει να ενεργοποιήσει η Δημοτική Αρχή του ΠΑΣΟΚ. Μοναδικός στόχος της Δημοτικής Αρχής είναι να γεμίσει τα ταμεία του Δήμου και η όποια ενασχόληση με το κυκλοφοριακό- συγκοινωνιακό πρόβλημα από μεριάς της έχει να κάνει όχι με την ουσία, αλλά με την δικαιολόγηση της οικονομικής αφαίμαξης του Πατραϊκού Λαού.(πχ πάρκιν ΟΛΠΑ)
Το κυκλοφοριακό- συγκοινωνιακό πρόβλημα δεν μπορεί να λυθεί στα πλαίσια του δήμου μας. Και τούτο διότι δεν μπορεί να αποχωριστεί από τη γενικότερη και σταθερή πολιτική των κυβερνήσεων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Πολιτική που ενισχύει κυρίως το αυτοκίνητο σε βάρος των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς, αλλά και έμμεσα από την πολιτική της άναρχης περιαστικής δόμησης και επέκτασης της πόλης, του περιορισμού του δημόσιου χώρου, τη μη υλοποίηση του σχεδίου πόλεως, την καταστρατήγηση κάθε σχεδιασμού ακόμα και από τον Δήμο ή το Δημόσιο.
Το κυκλοφοριακό- συγκοινωνιακό δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί αποκλειστικά ως τεχνικό ζήτημα, γιατί είναι κυρίαρχα πολιτικό θέμα. Ωστόσο δεν μπορούν να παραβλεφθούν οι τεχνικές παράμετροι που βέβαια εξυπηρετούν τον ένα ή άλλο σκοπό. Οι τεχνικές λύσεις που έχουν επιλεγεί ή προτείνονται είναι απόρροια των πολιτικών αντιλήψεων εκείνων που τις επέλεξαν. Πολλές φορές όμως στην αντιλαϊκή πολιτική προστίθεται η ανικανότητα και η αδιαφορία.
Η σημερινή κατάσταση
Όλοι την ξέρουμε και την ζούμε καθημερινά. Θα ήταν όμως χρήσιμο να τονιστούν τα εξής.
Ο κάτοικος της Πάτρας βιώνει καθημερινά το άγχος της κυκλοφορίας είτε χρησιμοποιεί τα Μαζικά Μέσα Μεταφοράς, είτε εφόσον αυτά δεν τον εξυπηρετούν( λόγω της χάραξης των δρομολογίων, της μικρής χρονικής συχνότητας και πυκνότητας δρομολογίων, των καθυστερήσεων, της ποιότητας των λεωφορείων) αναγκάζεται να χρησιμοποιήσει το ιδιωτικό του αυτοκίνητο επιτείνοντας το κυκλοφοριακό χάος.
Είναι χρήσιμο να τονίσουμε ότι η κατάσταση που διαμορφώθηκε στην πόλη μας δεν είναι τυχαία και δεν οφείλεται σε έλλειψη πολιτικής. Το αντίθετο είναι αποτέλεσμα πολιτικών που εφαρμόσθηκαν και τα αποτελέσματα τα γεύονται όλα τα μεγάλα αστικά κέντρα της χώρας.
Από τα μέσα της δεκαετίας του ’50 προωθήθηκε μια ληστρική πολιτική γης που με εργαλείο την παγκόσμια πρωτοτυπία της «αντιπαροχής» ως λύση του οικιστικού προβλήματος, οδήγησε στην καταστροφή των πόλεων και των ιστορικών κέντρων τους, αναπτύχθηκε παραπέρα η εμπορευματοποίηση της γης, είχαμε την μετατροπή της αγροτικής γης σε οικιστική, ενώ ο συγκεκριμένος πολεοδομικός σχεδιασμός είχε αποτέλεσμα την παραπέρα τσιμεντοποίησή της.
Στο τομέα των μεταφορών εφαρμόστηκε πολιτική πριμοδότησης στα Ι.Χ. και αποδιοργανώθηκαν τα Μαζικά Μέσα Μεταφορών, πράγμα που εξυπηρετεί τις αυτοκινητοβιομηχανίες, τις εταιρείες πετρελαιοειδών, ελαστικών, εμπορίας ανταλλακτικών κλπ.
Η παραγωγική, κοινωνική, πολιτιστική υποβάθμιση της υπαίθρου αυξάνει την αστυφιλία και το μέγεθος των πόλεων και οξύνει το κυκλοφοριακό.
Η συγκοινωνιακή πολιτική και τα αποτελέσματά της έχουν άμεση σχέση και συνδέονται με άλλες πολιτικές :
- Οικονομικής πολιτικής (εξυπηρέτηση συγκεκριμένων συμφερόντων).
- Χωροταξίας, πολεοδομίας (χρήσεις γης, κατοικία, λειτουργία της πόλης, υλοποίησης του σχεδίου πόλεως, διανοίξεις δρόμων).
- Κοινωνικής πολιτικής (κοινωνικές εξυπηρετήσεις).
- Περιβαλλοντικής διαχείρισης.
- Εργασίας.
Επομένως η όποια λύση θα προκύψει θα έχει να κάνει με ποια οικονομικό – πολιτικά συμφέροντα κυριαρχούν και εφαρμόζουν την πολιτική τους.
Οι προτάσεις μας
Η Δημοτική μας Κίνηση θεωρεί ότι η πιο βασική πολιτική για την ανακούφιση του κυκλοφοριακού είναι η προνομιακή ενίσχυση των ΜΜΜ.
Η μέχρι σήμερα λειτουργία των Αστικών ΚΤΕΛ δεν ικανοποιεί τις ανάγκες της πόλης μας.
Χρειάζεται ένας νέος σχεδιασμός και οργάνωση των συγκοινωνιών που πρέπει να πάρει υπ’ όψιν του τις ακόλουθες γενικές αρχές.
- Η μετακίνηση στην πόλη αποτελεί κοινωνικό δικαίωμα, όπως π.χ υγεία, παιδεία, πρόνοια, κλπ και ως εκ τούτου δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται με τα γνωστά «οικονομικά κριτήρια της ελεύθερης αγοράς» με άλλα λόγια δεν πρέπει να βασίζεται στο κέρδος. Η ιδιωτικοποίηση των αστικών συγκοινωνιών και η εισαγωγή στοιχείων ανταγωνισμού στην άσκησή τους αποκοινωνικοποιεί τη συγκοινωνία, ανάγει το ιδιωτικό κέρδος σε κυρίαρχο στοιχείο, αναιρεί την εξυπηρέτηση του λαού και αντιστρατεύεται τους σκοπούς που πρέπει να εξυπηρετεί η συγκοινωνία.
- Γενική Αρχή που είναι άμεση συνέπεια της πρώτης. Οι συγκοινωνίες πρέπει να είναι δημόσιες χωρίς ανάμιξη του ιδιωτικού κεφαλαίου.
- Γενική Αρχή. Στη σύγχρονη πόλη πρέπει η χρήση του Ι.Χ. να περιοριστεί στο ελάχιστο αναγκαίο και να αντικατασταθεί από δημόσια Μαζικά Μέσα Μεταφοράς.
- Προϋποθέσεις για μια σωστή συγκοινωνία είναι η πυκνότητα δρομολογίων στον χώρο και στον χρόνο, ταχύτητα, άνεση, ασφάλεια, σύγχρονα μέσα, αξιοπιστία δρομολογίων, φθηνό κόμιστρο. Αν ισχύουν αυτά τότε ο πολίτης εγκαταλείπει εθελούσια το Ι.Χ.
- Στην ευρύτερη περιοχή (Δήμος Ρίου, Πάτρας, Μεσσάτιδος, Παραλίας και Βραχνεϊκων), πρέπει να ιδρυθεί ενιαίος δημόσιος φορέας συγκοινωνιών που θα περιλαμβάνει λεωφορεία, προαστιακό σιδηρόδρομο, mini bus κλπ και που θα έχει στην ευθύνη του όλα τα είδη των μέσων μαζικής μεταφοράς, που θα σχεδιάζει, υλοποιεί, την παροχή της συγκοινωνιακής εξυπηρέτησης. Είναι γνωστό ότι για ένα αξιόπιστο σύστημα συγκοινωνιακό, απαιτούνται μεγάλες δαπάνες τόσο για την αρχική υποδομή( αγορά νέων μέσων κλπ) όσο και την λειτουργία του. Στην διαδικασία υλοποίησης είναι σαφές ότι πρέπει να διασφαλιστεί η θέση εργασίας και τα δικαιώματα όλων εργαζομένων στα αστικά ΚΤΕΛ και να ληφθούν υπ’ όψιν τα συμφέροντα των μικροϊδιοκτητών μετόχων.
- Είναι σαφές ότι η τοπική Αυτοδιοίκηση πρέπει να έχει ιδιαίτερο ρόλο στο σχεδιασμό του συγκοινωνιακού έργου και στον έλεγχο της διαχείρισής τους.
Η ανάθεση όμως διαχείρισης των συγκοινωνιών στην Τ.Α. με την μορφή, που προτείνει η Δημοτική Αρχή της Πάτρας, μας βρίσκει αντίθετους καθώς οδηγεί αναγκαστικά λόγω των κατευθύνσεων και του ρόλου που έχει.
- Σε ιδιωτικοποίηση του συστήματος.
- Σε εφαρμογή της ανταποδοτικότητας στην χρησιμοποίηση του συστήματος.
- Στην επιδότηση από την Τ.Α. του συστήματος, που σημαίνει μείωση των χρημάτων της, δηλαδή περιορισμός των έργων και υπηρεσιών προς τους εργαζόμενους, αύξηση των τελών.
Με άλλα λόγια μεταφορά του κόστους στους εργαζόμενους.
Υποστηρίζουμε πολιτική αποθάρρυνσης της χρήσης του αυτοκινήτου Ι.Χ. γι’ αυτό είμαστε αντίθετοι στις κατασκευές μεγάλων χώρων στάθμευσης στο κέντρο της πόλης που ενθαρρύνουν την προσέλευση Ι.Χ. και δημιουργία περιφερειακών πάρκινγκ.
Είμαστε υπέρ της δημιουργίας προϋποθέσεων για ασφαλή κυκλοφορία των δικύκλων.
Ο Δημόσιος χώρος για μας ούτε πουλιέται, ούτε νοικιάζεται χρησιμοποιείται ελεύθερα απ’ όλους χωρίς πληρωμή.
Θεωρούμε την «ελεγχόμενη στάθμευση» μέτρο καθαρά εισπρακτικού χαρακτήρα που αποτελεί ένα πρόσθετο χαράτσωμα και στο κέντρο της Πάτρας η στάθμευση θα έπρεπε να επιτρέπεται για ορισμένη ώρα χωρίς χρήματα.
Παράλληλα με τα παραπάνω επιδιώκουμε την εξασφάλιση των δικαιωμάτων των πεζών και ιδιαίτερα των ατόμων με ειδικές ανάγκες (ΑΜΕΑ), την ανάπτυξη εκτεταμένου δικτύου πεζόδρομων, με κριτήριο την ποιότητα ζωής των κατοίκων και όχι τα κέρδη από την χρήση τους μέσω της αλόγιστης κατάληψής τους, την απελευθέρωση των πεζοδρομίων για άνετη κίνηση πεζών και ατόμων με ειδικές ανάγκες .
Οι θέσεις μας δεν συμφωνούν με αυτές που ισχυρίζονται ότι αρκεί μια «έξυπνη» διαχείριση για να αλλάξει η κατάσταση στην πόλη μας. Η ζωή έχει αποδείξει ότι τα θαύματα και οι από μηχανής θεοί δεν είναι φαινόμενα της πραγματικής ζωής. Τα πράγματα μπορούν να αλλάξουν μόνο με την πολιτική δράση. Εμείς πιστεύουμε ότι η κατάσταση την οποία ζούμε σήμερα είναι συνέπεια μιας πολιτικής που συμφέρει λίγους και βλάπτει πολλούς ότι οι Κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ δεν έχουν πολιτική παροχής φθηνών υπηρεσιών που απευθύνονται και ζητούνται από τους εργαζόμενους.
Η πολιτική μας πρόταση, μπορεί να βρει την υλοποίησή της με την αλλαγή του συσχετισμού των πολιτικών δυνάμεων και την ύπαρξη Δημοτικής Αρχής και Κυβέρνησης που θα έχουν στο κέντρο της προσοχής τους τον εργαζόμενο και τις σύγχρονες ανάγκες του.
Υποβολή απάντησης