ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΝΑΡΚΩΤΙΚΩΝ
Άρθρο της Αντιδημάρχου Υγείας και Πρόνοιας, Βίβιαν Σαμούρη
Η φετινή Παγκόσμια Ημέρα Κατά των Ναρκωτικών αποκτά ιδιαίτερη σημασία, καθώς, κατά τη διάρκεια της πανδημίας της νόσου covid 19, το μείζον πρόβλημα της εξάρτησης από ναρκωτικές ουσίες, έλαβε ανεξέλεγκτες διαστάσεις.
Συγκεκριμένα, την περίοδο της καραντίνας, οξύνθηκαν η οικονομική ανασφάλεια, η εργασιακή αβεβαιότητα, η απελπισία των νέων για την εξέλιξη της ζωής τους… Όλα αυτά, συνδυαστικά με το φόβο της απειλής του κορωνοϊού χωρίς ουσιαστική κοινωνική προστασία, αλλά και των συνακόλουθων συναισθημάτων ματαιότητας λόγω της απραξίας και ανίας από τον εγκλεισμό, διαμόρφωσαν τις συνθήκες για απότομη αύξηση της χρήσης ναρκωτικών ουσιών.
Το χειρότερο, δε, που επέφεραν η πανδημία, συνδυαστικά με την παγιωμένη τα τελευταία έτη οικονομική ύφεση στη χώρα, είναι η ενίσχυση της αυτοκαταστροφικής συμπεριφοράς των νέων ανθρώπων, οι οποίοι, όντας αποκλεισμένοι, σε μεγάλο ποσοστό, που ξεπερνά κατά τις τρέχουσες έρευνες το 50%, από την αγορά εργασίας, περιθωριοποιούνται ακούσια, με ό,τι αυτό συνεπάγεται στη σωματική και ψυχική υγεία τους.
Μάλιστα, όπως επισημαίνουν οι ειδικοί επί του θέματος, αυτή η ζοφερή κατάσταση, οδήγησε στην έξαρση της εξάρτησης από ναρκωτικές ουσίες στις τάξεις των νέων, που κορυφώθηκε το τρέχον έτος, ως μια μορφή αυτοΐασης, απέναντι στο άγχος και την ψυχική πίεση.
Ένα ακόμη σύγχρονο πρόβλημα, δε, είναι ότι η εν εκτάσει ανέχεια, ευνόησε την εξάπλωση φθηνών ναρκωτικών, δηλαδή την προώθηση νοθευμένων ουσιών, χαμηλού κόστους, οι οποίες τείνουν να κυριαρχήσουν, με δεδομένη την ισχνή οικονομική δυνατότητα των χρηστών να εξασφαλίσουν τη δόση τους.
Συγκεκριμένα, έχουν κάνει την εμφάνισή τους, τα τελευταία χρόνια, στην παράνομη ελληνική αγορά, συνθετικά κανναβινοειδή, καθώς και το διαβόητο σίσα (shisha), η επονομαζόμενη «κοκαΐνη των φτωχών», μια μορφή κρυσταλλικής μεθαμφεταμίνης, το κόστος της οποίας, ανά δόση, είναι μόλις ένα με δυο ευρώ.
Φυσικά, η χρήση αυτών των συνθετικών ουσιών, αυξάνει τους κινδύνους για τη ζωή και την υγεία των εξαρτημένων ατόμων.
Την ίδια στιγμή, δυστυχώς, παρατηρείται μια πασίδηλη απροθυμία της Πολιτείας ή, για την ακρίβεια, του κυρίαρχου πολιτικού συστήματος, να καταπολεμήσει ουσιαστικά το φαινόμενο της ραγδαίας εξάπλωσης των ναρκωτικών, μεσούσης της πανδημίας.
Η ηθελημένη, ως φαίνεται, αδράνεια του Κράτους, επαληθεύεται και από το γεγονός ότι οι περικοπές των τελευταίων χρόνων, επηρέασαν καθοριστικά τη λειτουργία της σχετικής κοινωνικής φροντίδας, αποδυναμώνοντας τις υπηρεσίες και τα προγράμματα, που μπορούν να στηρίξουν όσους έχουν ανάγκη.
Πρόσφατο είναι το παράδειγμα αδρανοποίησης και ελέγχου του ΚΕΘΕΑ, της μεγαλύτερης μονάδας απεξάρτησης στη χώρα -με προγράμματα που στοχεύουν τόσο στη βαριά χρήση ουσιών, όσο και στον εθισμό από το διαδίκτυο και τον τζόγο, παρέχοντας παράλληλα υπηρεσίες πρόληψης που απευθύνονται σε όλο το ηλικιακό φάσμα-, στερώντας έτσι τη θεραπευτική επιλογή στα άτομα τα οποία αντιμετωπίζουν πρόβλημα με τις εξαρτήσεις, με δραματικό αντίκτυπο στις οικογένειές τους και, κατά προέκταση, στην κοινωνία.
Δεδομένων τούτων, προέχει να στρέψουμε την προσοχή μας και το ενδιαφέρον μας, με συγκροτημένο τρόπο, στην ανατροπή της υφιστάμενης κατάστασης, ασκώντας πιέσεις προς τους κυβερνώντες, σε πρώτη φάση, για την άμεση ενίσχυση προγραμμάτων και δομών υγείας κοινωνικής φροντίδας, τα οποία είναι ζωτικής σημασίας για τους εξαρτημένους, που κινδυνεύουν βάσιμα ακόμη και να χάσουν τη ζωή τους ή να τεθούν στο περιθώριο, οριστικά και αμετάκλητα.
Αυτή δε η κοινωνική φροντίδα, πρέπει να έχουμε κατά νου, ότι δεν είναι μόνον μια ανθρωπιστική επιταγή, αλλά και μια προϋπόθεση για τη διατήρηση της κοινωνικής συνοχής.